Barokowe zabudowania w miejscu obecnej siedziby powiatu kaliskiego służyły jako zespół kolegium i klasztor oo. Jezuitów, zbudowane z fundacji arcybiskupa Karnkowskiego na przełomie XVI i XVII wieku. Po likwidacji zakonu w 1773 roku w pomieszczeniach budynku nadal działała szkoła, którą z czasem przeniesiono do bursy w pobliżu Głównego Rynku.
Po II rozbiorze Polski, w 1793 roku, pruski zaborca, po przejęciu Wielkopolski, zaczął organizować na jej terenie swoje rządy. Kalisz stał się głównym miastem powstałego departamentu kaliskiego Prus Południowych. Zabudowania kolegium jezuickiego posłużyły na siedzibę nowego urzędu. Kolegium to położone było przy dzisiejszym Placu św. Józefa.
Dwupiętrowy gmach powstał w klasycystycznym stylu w pierwszej połowie XIX wieku. Po wypędzaniu Prusaków oraz powstaniu Księstwa Warszawskiego nasze miasto cały czas nosiło status stolicy departamentu. Od 1816 do 1837 roku budynek był siedzibą wojewody kaliskiego, byłe obiekty należące do kolegium stały się Pałacem Komisji Województwa Kaliskiego. W ramach zmian administracyjnych zarządzonych przez Mikołaja I, w lutym 1837, gubernia kaliska zastąpiła województwo kaliskie.
W latach 1823-1824 dokonano przebudowy Pałacu według projektu Franciszka Reinsteina. Dobudowano chociażby południowe skrzydło, które zapewniło konstrukcji regularny kształt. Budynek zyskał także portyk, dzięki któremu front został skierowany w stronę Parku Miejskiego. W 1918 roku, po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, nasze miasto zyskało status stolicy powiatu i Pałac Komisji stał się jego siedzibą. Identyczna sytuacja miała miejsce po II Wojnie Światowej, wyłączając okres lat 1975-1998, kiedy funkcjonowało województwo kaliskie. Reforma administracyjna z końca XX wieku nadała Kaliszowi status miasta powiatowego.
Poza czysto administracyjnymi funkcjami był on także reprezentacyjnym gmachem, w którym zamieszkiwali brat Napoleona, król Westfalii, Hieronim Bonaparte. Dwukrotnie, w latach 1813 i 1815 gościł tutaj Aleksander I, car Rosji. W 1835 roku przebywali tu Fryderyk Wilhelm III i car Mikołaj I. Ich pobyt związany był z odbywającym się wówczas „Zjazdem Monarchów”.
