Zbudowana około 1850 roku przez ówczesnych właścicieli Szczypiorna – Julię i Macieja ORDEGÓW. Pierwotnie była niewielką budowlą wzniesioną jako kaplica grobowa Ordęgów. Maciej Ordęga zgodnie ze swoją wolą spoczął w jej podziemiach w roku 1879, jego żona w kilka lat później.
1906 roku kolejny właściciel dóbr szczypiornickich – Stefan Bronikowski rozbudował kaplicę grobową – dobudowując prezbiterium i nawę główną. Efektem tej przebudowy była kaplica jednonawowa, której poprzeczne ramię, usytuowane w miejscu przejścia z nawy do prezbiterium – tworzące jak gdyby transept – to dawna kaplica grobowa Ordęgów. Kaplica otrzymała barokizującą fasadę zdobioną pilastrami, uskokowym gzymsem i półkolistym zwieńczeniem o falistych spływach. I takiej niezmienionej formie przetrwała do roku 1961.
Już w 1907 roku rozpoczęto w kaplicy odprawianie Mszy Św.
W 1961 roku za wikariatu ks. Józefa Pełki – w związku z koniecznością zdobycia miejsca dla wiernych – zbudowano w kaplicy chór.
W 1962 roku powiększono kaplicę dobudowując z prawej strony od wejścia głównego – na wysokości prezbiterium, niewielkie pomieszczenie, zacierając tym samym i likwidując wejście boczne do kaplicy – niegdyś główne wejście do kaplicy grobowej Ordęgów.Dobudowane pomieszczenie przez lata spełniało rolę zakrystii i salki katechetycznej.
W latach 1963 -1969 znacznej przebudowy i rozbudowy kaplicy dokonał ks. Michał Jerzmanowski. I tak: poszerzono wówczas nawę główną dobudowując z prawej strony na przedłużeniu zakrystii – nawę boczną. Do wejścia głównego dobudowano podwyższenie – taras, którego boki zabezpieczono niskimi ściankami. Taras nakryto szklanym zadaszeniem. Niewątpliwie taką rozbudową zdobyto w wiele więcej miejsca dla wiernych. Przebudowy jednak wykonywane spontanicznie , według potrzeb, bez żadnych planów zeszpeciły budowlę, zacierając pierwotną architekturę kaplicy.