W październiku 1958 roku przy współudziale Katedry Prawa Karnego Uniwersytetu Wrocławskiego i Katedry Pedagogiki Ogólnej Uniwersytetu Warszawskiego (H i W. Świdowie – ojciec i córka) utworzono w Szczypiornie pierwszy w Polsce zakład karny półotwarty przeznaczony dla młodocianych więźniów z wysokimi wyrokami. Kierownictwo zakładu starało się doprowadzić do samozorganizowania się zdrowej społeczności więziennej przy rozumnej pomocy i dyskretnej kontroli ze strony administracji więziennej. Więźniom pozostawiono szeroki zakres swobody organizowania czasu wolnego. Stosowano wychowanie kolektywne, ale poprzez różne rodzaje ulg i nagród i wielorakie formy organizacji 1 życia wprowadzono system progresji oparty na zasadach indywidualizacji. Więźniom umożliwiono zdobycie atrakcyjnego zawodu poprzez ukończenie technikum samochodowego. W praktyce wystąpiły pewne trudności i nieprawidłowości, zwłaszcza brak koordynacji poszczególnych służb, zbyt hojne szafowanie nagrodami i przepustkami, co doprowadziło do wielkiej ucieczki w 1959 roku, po której wprowadzono pewne zmiany, jak lepsze rozeznanie więźniów przez oddziały obserwacyjno – rozdzielcze, ograniczenie przepustek i inne. W tej formie zakład istniał do 1974 roku, kiedy został zlikwidowany, a obiekty przekazano Ośrodkowi Szkolenia Służby Więziennej.
Share.